|
درباره وبلاگ  سلام سعي دارم اين وبلاگ رو تبديل كنم به گوشه اي دنج براي تمام كساني كه روحيه اي حقيقت طلب و احتياج به هم فكري،تبادل نظر و كمي شايد آرامش داشته باشند اميدوارم كه در اين راه موفق و از كمك هاي دوستان بهره مند شوم . آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
يه گوشه دنج در مواقعي كه از همه چيز خسته اي دوست داري يه جايي باشي آروم و دنج كه خودت رو آروم كني اون موقع است كه يه گوشه ي دنج معني پيدا مي كنه همایون خرم متولد ۱۳۰۹ در بوشهر و متوفی شامگاه ۲۸ دی ۱۳۹۱ در تهران، نوازندة نامدار ویولن، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز موسیقی ایرانی بود. او یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران بود. از آنجا که مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از بین مقام‌های موسیقی ایرانی، به دستگاه همایون علاقه‌ای وافر داشت، نام «همایون» را برای فرزند خود انتخاب کرد. خرم در سن 11-10 سالگی به مکتب استاد صبا راه یافت و چند سال بعد به عنوان نوازندة ۱۴ ساله، در رادیو به تنهایی به اجرا پرداخت. بعدها در بسیاری از برنامه‌های موسیقی رادیو، خصوصاً در برنامه گل‌ها، به عنوان آهنگ‌ساز، سولیست ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه داد.
ساز همایون خرم سازی پر صلابت، سنگین و عاری از "جنگولک بازی" روی سیم‌ها بود. گرچه در شیرین نوازی خرم را نمی‌توان با پرویز یاحقی و حبیب الله بدیعی هم‌طراز دانست با این‌حال توانایی او درآفرینش آنی ملودی‌های جاندار و جذاب، بافت تکنوازی‌ها او را به مراتب از کارهای دیگران خوش ساخت‌تر و پرمایه‌تر می‌سازد. از این بابت خرم و علی تجویدی را می‌توان در یک گروه قرار داد. دشوار می‌شود ایرانی‌ای را یافت که نتواند "امشب در سر شوری دارم " را زمزمه کند. گر چه باید تأکید کرد که اعتبار خرم هرگز در ترانه‌های ساده و همه‌پسندش خلاصه نمی‌شد و نمی‌شود. کارهای ارکسترال او که غالبأ جمله بندی‌هایی مرکب و پیچیده توام با ضرب آهنگ‌های بسیار متنوع دارند نمونه‌های گاه سمفونی گونه‌ایی از موسیقی ایرانی به دست می‌دهند که کمتر آهنگ‌سازی یارای برابری با آن‌ها را داشته است. فارق از اینکه واژه " استاد" ، امروزه واژه‌ای کم‌محتوی ، سست و تهی معنا است، نام همایون خرم بدون کمترین مبالغه‌ای درخورچنین پیش‌واژه‌ای بود. خرم با تواناترین و حرفه‌ای‌ترین خوانندگان دوران دو دهه طلایی موسیقی ایران همکاری نزدیک داشته‌است. حسین قوامی( فاخته‌ای)، الهه، مرضیه، دلکش ، شجریان ، گلپایگانی و ایرج از آنانند. طی بیش از سه دهه تدریس، جوانان بسیاری از محضر درس خرم بهرمند شدند که امروز امانتدار مکتب استاد خود هستند. وی همچنین تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مهندسی برق ادامه داد. در جلد سوم کتاب «موسیقی‌دان ایرانی» نوشته پژمان اکبرزاده آمده‌است: «پس از وقوع انقلاب‌اسلامی در ایران، فعالیت‌های اجرایی همایون خرم دچار وقفه‌ای چندین ساله شد. اوقات او از آن پس، بیشتر صرف تدریس خصوصی ویلن و فعالیت‌های پژوهشی درباره موسیقی ایرانی شد» خرم دارای درجه ۱ هنری (معادل مدرک دکترا) از شورای ارزشیابی هنرمندان ایران بود. او که در اواخر عمر به بیماری سرطان روده مبتلا شده بود و تحت شیمی‌درمانی قرار داشت، در شامگاه بیست و هشتم دیماه سال ۱۳۹۱ در بیمارستان دی تهران درگذشت. روحش شاد نظرات شما عزیزان: جمعه 4 اسفند 1391برچسب:, :: 1:19 :: نويسنده : saeed
  |
تبادل
لینک هوشمند
